Τιμώντας τη μνήμη της Γενοκτονίας των Αρμενίων, ήμουν παρούσα στις εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο αυτής της μαύρης επετείου. Η «Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Αρμενίων από την Τουρκία» ξεκίνησε με δοξολογία που τελέστηκε στον Ορθόδοξο Ιερό Αρμενικό Ναό της Παναγίας στη Θεσσαλονίκη.
Έπειτα επισκέφτηκα το ενημερωτικό περίπτερο, που λειτουργεί με ευθύνη της Αρμενικής Νεολαίας Ελλάδος/ Τ.Ο. «Σ. Τεχλιριάν», όπου συνομίλησα με νέες και νέους που βρίσκονται εκεί και δίνουν το δικό τους αγώνα για να κρατήσουν τη μνήμη ζωντανή και να διεκδικήσουν δικαίωση για τους προγόνους τους.
Η Κόκκινη εκείνη Κυριακή, στις 24 Απριλίου του 1915, όπου εκτελέστηκαν εκατοντάδες Αρμένιοι διανοούμενοι, σηματοδότησε την αρχή της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Έπειτα ακολούθησε η συστηματική εξόντωση, από τις οθωμανικές αρχές, 1.5 εκατομμυρίου ανθρώπων -αντρών, γυναικών, αμάχων, γέρων και παιδιών- την τριετία 1915-1918.Αυτή η φρικαλεότητα αποτελεί -δυστυχώς- την πρώτη γενοκτονία του 20ού αιώνα και ένα από τα χειρότερα εγκλήματα πολέμου.
Τα ιστορικά γεγονότα μιλάνε από μόνα τους. Όμως, ακόμη και σήμερα, 107 χρόνια μετά, χρειάζεται αγώνας για να αποδείξουμε τα αυτονόητα… Να αναγνωριστεί δηλαδή από τις κυβερνήσεις πολλών κρατών το φρικτό αυτό γεγονός, ως γενοκτονία.
Αγωνιζόμενη για αυτήν τη δικαίωση, το 2020 παραιτήθηκα από την Κοινοβουλευτική Ομάδα Φιλίας με το Αζερμπαϊτζάν, το οποίο είχε προχωρήσει (ξανά) σε πόλεμο με τους Αρμένιους στην περιοχή του Αρτσάχ (Ναγκόρνο-Καραμπάχ) με τραγικές συνέπειες -τουλάχιστον μισό εκατομμύριο- θύματα Αρμένιους της περιοχής.Ο αγώνας για δικαίωση και αναγνώριση της γενοκτονίας συνεχίζεται.
Ποτέ ξανά
